woensdag 27 februari 2013

Loopt er een sluipmoordenaar rond in jouw bedrijf?

Je ziet het om je heen gebeuren. Ondernemers vertellen erover. Een soort kantelpunt in de organisatie. Het bedrijf is niet meer zoals het was. Wat je tot dan toe als zuurstof tot je had genomen, blijkt niet zo vanzelfsprekend te zijn.

Een bedrijfscultuur die niet vastgelegd is, verwatert onvermijdelijk in de loop der jaren. 

Tijden veranderen. De organisatie wordt groter. De ondernemer neemt niet meer zelf het personeel aan. De managers voelen niet wat de oprichter voelt en handelen naar eigen inzicht. Spreadsheets doen hun intrede. Klanten, medewerkers en leveranciers worden economische eenheden.

Een nieuwe compagnon wordt puur op competenties aan het management team toegevoegd. Dat je elkaar na 5-en niet meer wilt zien, omdat je elkaar eigenlijk niet mag, wordt weggewuifd.

Op deze manier gevoel uit het zakendoen trekken, is als een sluipmoordenaar loslaten in je bedrijf.

Tegen de tijd dat je stikt omdat de zuurstof op is, is het te laat. De schade is al aangericht. Bedrijfsbelang heeft plaatsgemaakt voor eigenbelang. Ego's vieren hoogtij.

Je past je aan of je gaat weg. De mensen die blijven, zijn in staat een knop om te zetten. Wie het verschil wil maken, vertrekt.

Een lege huls met automatische piloten is niet in staat stand te houden in moeilijke marktomstandigheden.

Het is crisis. De concurrentie is moordend. Internet maakt alles transparant. De samenleving eist oprechtheid en betrokkenheid. Ja.... we zitten volop in moeilijke marktomstandigheden.

Bevlogenheid en empathie zijn belangrijker dan ooit. En dat is geen gevoelig gewauwel. Het is van strategisch belang om te overleven in deze nieuwe zakelijke realiteit!

Juist nu is het belangrijk om te weten waar je voor staat. Wat je bijdraagt.

Je corporate story, jouw bedrijfsverhaal, beschrijft de ziel van je bedrijf. Het omvat wat jou bijzonder maakt. Jouw unieke toegevoegde waarde. En hoe je dat effectief vertaalt naar de markt.

Jouw bedrijfsverhaal is de meetlat waarlangs je tactische en strategische beslissingen neemt. 

Van kantoorinrichting t/m de eisen die je voorlegt aan de organisatie die jouw bedrijf wil overnemen. Van personeelsbeleid t/m het uitkiezen van een nieuw softwarepakket. Het bepaalt hoe de briefing aan je reclamebureau eruit ziet. Hoe de telefoon opgenomen wordt. Kortom, álles.

corporate story-tekstschrijven
Een bedrijfsverhaal wat geleefd en consequent gecommuniceerd wordt, houdt ego's in bedwang.

Dat is een onvermijdelijke consequentie van ergens samen voor staan en gaan. Mensen die daar niet afdoende in meegaan, worden daarop aangesproken. En dan is het toch echt 'take it or leave it.'

Zo blijven de juiste cultuurdragers altijd in de meerderheid. Wat je concurrentiepositie ten goede komt. Want op deze manier zakendoen, maakt prijs van ondergeschikt belang.

Wat jouw bedrijf uniek maakt (her)ontdekken, is niet 'soft', maar cruciaal om te overleven in de nieuwe zakelijke realiteit.

zaterdag 23 februari 2013

Wat een ijzersterke bedrijfscultuur in de weg staat

Waarom zijn er zo weinig voorbeelden van bedrijven met een ijzersterke cultuur? Hoe vaak hebben we Zappos al niet voorbij horen komen? Het gaat bijna vervelen. Maar de verklaring is logisch: er zijn simpelweg niet veel van dergelijke bedrijven.

Er zijn zat mensen die het ermee eens zijn, dat een ijzersterke bedrijfscultuur een groot verschil maakt in de markt én de maatschappij.

Het daarmee eens zijn, is echter een stuk eenvoudiger dan er in de praktijk van alledag voor zorgen dat die bedrijfscultuur ontstaat. En dan heeft cultuur ook nog iets ongrijpbaars.

Al zijn de tijden aan het veranderen, vooralsnog prevaleert de aandeelhouderswaarde en het bedrag onder de streep wat ieder jaar groter en groter moet zijn. Ten koste van alles.

In zo'n omgeving is belang hechten aan cultuur eerder een struikelblok dan een opstap.

Als je niet-beursgenoteerd én een start-up bent, kun je vanaf het begin een eigen cultuurkoers varen. Voor bedrijven die al een tijd meedraaien, blijven de volgende zaken steeds maar opspelen:

> Cultuurverandering vraagt om bezield leiderschap, niet om spreadsheets.

Al dat softe geklets over cultuur. Daar hadden ze het tijdens je keiharde MBA opleiding toch ook nooit over? Maar als de leiders niet geloven, gelooft de organisatie het ook niet.

Natuurlijk moet je wel aan branding doen. Daar heb je consultants en reclamebureaus voor. Dat is hun werk. Jij bent met andere dingen bezig. Zoals geld verdienen.

> Als er geen verbondenheid is, krijgt cynisme ruim baan. Langdurig cynisme creëert een bedrijf van zombies.

Als je ergens als nieuweling begint, heb je er zin in. Je gaat ervoor! Want wie wil er nou alleen maar achter z'n bureau zitten en hopen dat de tijd snel vergaat zodat je weer naar huis kunt? Niemand toch?!

Maar er is iets met cultuurarme organisaties. Ze zuigen het leven uit je weg. Zeker als je ziet dat collega's die koppig blijven doorgaan met hun pogingen om het verschil te maken, ontslagen worden of weggaan.

> Een sterke cultuur laat niet 1-op-1 meer winst zien.

Al is er genoeg indirect bewijs dat sterke bedrijfsculturen veel beter presteren dan hun zwakke broeders, er is geen eenduidige checklist van te maken. Simpelweg omdat het bewijs kwalitatief is en niet kwantitatief. En dus moeilijk in het door zo velen geliefde spreadsheet te zetten.

Maar voelen we niet allemaal diep van binnen dat het klopt? Dat blije medewerkers voor blije klanten zorgen? Dat bedrijfsgeluk uiteindelijk tot meer kwalitatieve omzet en winst leidt?

> Er wordt veel over gepraat, maar weinig doortastend geïmplementeerd.

Helaas, met er af en toe over praten en een paar mooie posters laten maken en ophangen, ben je er niet. Cultuur gaat diep. Héél diep. Het is dat 'familie' in Nederland niet meer de betekenis heeft van weleer, anders zou ik zeggen dat dat is wat je met je bedrijf bent.

Een liefdevolle familie. Met ijzersterke waarden die aan de basis staan van álles. Of het nou om het aannemen van een nieuwe collega, productontwikkeling, marketing en sales of partnerships gaat.

Moeten we wachten totdat er voor cultuur overtuigende, sluitende metrics zijn gevonden?

Ik denk van niet. De wereld is aan het veranderen. Je ziet het overal om je heen. Het belang van puur economische waarden, is aan het afnemen. Niet de transactie, maar de relatie komt steeds vaker voorop te staan.

Straks hebben bedrijven simpelweg geen keuze meer. Ik kan niet wachten totdat het zover is.

Maar laten we niet slechts afwachten en er samen voor zorgen dat die nieuwe toekomst sneller werkelijkheid wordt door erin te geloven en vooral: door ons ernaar te gedragen!

dinsdag 19 februari 2013

Alleen maar goede content is waardeloos!

Marketing-Communicatie-Content-Tekstschrijven

Content is king. Oh ja? Was het maar waar! Stel je voor.... Dat alléén maar woorden genoeg zouden zijn.... Te mooi om waar te zijn. En dat is het dus ook. Want er zijn genoeg bedrijven die briljant schrijven, maar niemand kent ze.

Daar is een verklaring voor. Iets met marketing. En iets met relaties.

Relaties beheersen het internet. Social networks. Social Media. World wide web. Het gaat alleen maar om relaties en connecties. Dus wie heeft ooit bedacht dat je met wat content het verschil kunt maken, zonder relaties aan te gaan?

Goede relaties onderhouden, is goede marketing.

'Gewone', ouderwetse marketing is natuurlijk een stuk makkelijker. Je bent goed, toch? Dus je hoeft je relatieangst en gemakzucht niet te overwinnen. 'Ze' vinden je heus wel. Mooie website. Goeie blog. Lekker veel SEO. Pittige pay-off. Dat soort dingen. Méér dan genoeg. Toch?

Want jij wilt maar één ding: lekker met je vak bezig zijn. Relaties opbouwen, vergt te veel kostbare tijd.

Maar zo gaat het dus niet werken. Oók niet op het internet. Net als in het echte leven gaat het niet alleen om wat je weet en kunt, maar ook om de mensen die je kent. Een idee, product of dienst promoot je uiteindelijk het beste via relaties.

In de huidige tijd hebben advertenties veel van hun waarde verloren. Terwijl relaties steeds belangrijker worden.

Alleen maar zenden, werkt allang niet meer. Je moet naar buiten treden, laten zien wie je bent, het gesprek aangaan, de interactie opzoeken. Dat vind je een hoop gedoe?

Waarom ben je destijds met je business begonnen? Om het verschil te maken. Om mensen verder te helpen. Daar is het je toch juist om te doen, om die mensen!

Een relatie bouw je niet op door simpelweg goede content op het web te slingeren en te verwachten dat Google de rest doet.

Natuurlijk is waardevolle content belangrijk. Uiteraard is het een goede start. Maar alléén aan goede content werken, is bij lange na niet genoeg.

Marketing-Communicatie-Content-Tekstschrijven
Je wilt toch ook iets verkopen? Dan heb je aandacht nodig!

En de enige manier om waardevolle aandacht te krijgen, is oprechte relaties durven aangaan, opbouwen en uitbouwen. Zowel online als offline. Vanuit jouw authentieke verhaal. Jouw unieke toegevoegde waarde.

Dus waar wacht je op? Lekker aan de slag! :-)

donderdag 14 februari 2013

De 'beste prijs' is helaas nooit écht best

Marketing-Communicatie-Tekstschrijver-Blogger
Sinds een half jaar durf ik weer auto te rijden. Een hele overwinning. Het is gelukkig geen tijdelijk lef. Kortom, tijd om een eigen auto'tje aan te schaffen. Ik heb geen merkvoorkeur, dus na lang kijken en vergelijken, toog ik naar een bepaalde dealer om een proefrit te maken.

Beide verkopers zitten met klanten en negeren ons, al zoeken we naarstig oogcontact.

"Wil je 'ns een keer een verkoper, is ie er niet," zeg ik tegen m'n man. Als één van de verkopers pal langs ons heen loopt met een echtpaar wat ook een proefrit wil maken, zeg ik: 

"Kom op, lieverd, we gaan. Geen zin om te leuren of ik alsjeblieft een proefrit mag maken."

Abrupt draait de verkoper zich om: "Ik kom zo bij u!" Na een tiental minuten stuiven we vervolgens alsnog het parkeerterrein af. Karretje rijdt best lekker, maar is (natuurlijk) een luxer model dan we willen.

Bij terugkomst is het tijd voor de offerte.

De verkoper vertelt wel heel eerlijk over van alles. De "daar verdien ik weer op" en "dat is extra marge" vliegen links en rechts voorbij. Maar ook "wij verkopen tenslotte mobiliteit". Tuurlijk.

Tegen beter weten in vraag ik of dit écht zijn beste prijs is.

We blijven vriendelijk. Omdat we al een beslissing hebben genomen. Maar niet welke glinstert in de ogen van de verkoper als hij bij het afscheid nadrukkelijk vraagt over hoeveel dagen we van plan zijn een beslissing te nemen.

Niet dat we die dagen de tijd krijgen.

Want na 2 dagen belt hij zelf al. Zijn verrassing over ons "nee" is overduidelijk. Wat hij daarna zegt, verrast mij niet, maar toch krijg ik er een rotgevoel van:

"Er is heus nog wel wat aan de prijs te doen hoor. Wat wil je er dan wel voor betalen?"

Ik heb ineens een merkvoorkeur. Nu weet ik in welk merk ik sowieso níet wil rijden.

dinsdag 12 februari 2013

Veranderen? Weg met de feiten, angst en dwang!

Veranderen. Willen we het eigenlijk niet allemaal, in meer of mindere mate? Zeker in tijden als deze, waarin het individu hoogtij viert, is het paradoxaal genoeg niet vaak goed genoeg. Juist omdat er zo hoog opgegeven wordt over al die (onontgonnen) kwaliteiten die in jezelf te sluimer liggen. Het is je persoonlijke plicht ermee aan de slag te gaan. En als je mislukt, is het je eigen schuld. Blijkbaar het verkeerde gebied ontgonnen....

Zijn we vergeten dat we groepsdieren zijn? Dat je sámen pas echt succesvol verandert?

Waarom denk je dat er zoveel goede voornemens vroegtijdig sneuvelen? "Omdat mensen geen wilskracht hebben," zeg je. Is dat echt zo? Stel je voor dat je wilt stoppen met iedere dag chocolade eten en je omgeving reageert als volgt:

  • Je geliefde kijkt je meewarig aan en zegt: "Dat wordt je hoeveelste poging, schatje? Zal ik morgen gewoon maar weer meenemen? Anders ga je zondag naar het benzinestation en daar is dat spul niet goedkoop."
  • Op je werk durf je het niet eens te zeggen, omdat je voorgaande pogingen mislukt zijn.
  • Je begripvolle vriendin is wel één en al oor. En serveert bij het 2e kopje koffie terstond een Merci'tje.
  • Als je aan het einde van een vermoeiende werkdag nog even langs de supermarkt gaat voor wat groente en fruit, sta je ineens een paar chocoladerepen af te rekenen.

Het scheelt nogal of je omgeving je vijandig gezind is of je ondersteunt.

Je kunt nog zoveel feiten horen over hoe ongezond iets is. Je huisarts maakt je bang met zijn verhalen over verloren levensjaren. Je omgeving laat je met de nodige ergernis weten dat als je er nou 'gewoon' mee stopt, je je gezonder en zelfverzekerder zult voelen.

De feiten kloppen. De angst is terecht. Ze komen met kracht bij je binnen. Voor even.

Want als het menselijk brein ergens goed in is, is het wel ontkenning. En daarnaast zijn die grijze cellen niet gebouwd voor eindeloos bang zijn en anticiperen op ellende.

Integendeel. Anders waren we allang uitgestorven. Omdat we dan helemaal niet meer in beweging zouden durven komen. Verlamd van angst.

Angst laat je voelen dat je móet veranderen. Hoop geeft je het gevoel dat je kúnt veranderen.

Een cruciaal verschil. Angst kost je energie. Hoop geeft je energie. Laat extra energie nou net zijn wat je nodig hebt om te beginnen met veranderen.

In het boek 'Change or Die' vat Alan Deutschman het perfect samen. Er zijn 3 sleutelfactoren voor succesvol veranderen:

Stap 1 - Verbinding maken (Relate)

Je vormt een nieuwe, emotionele band met een persoon of gemeenschap die je inspireert en hoop geeft.

Die persoon of groep verkoopt jou als het ware aan jezelf, in die zin dat je gaat geloven dat je daadwerkelijk kunt veranderen. Andersom 'verkoopt' diegene of de groep zichzelf als voorbeeld, mentor of bron van nieuwe kennis. Je raakt overtuigd van de aanpak of strategie.

Stap 2 - Herhalen (Repeat)

De nieuwe relatie helpt je om te leren en geeft je de ruimte om te oefenen en de nieuwe gewoontes en vaardigheden die nodig zijn onder de knie te krijgen. 

Het kost veel herhaling gedurende langere tijd voordat nieuw gedrag en nieuwe gewoontes houvast vinden, automatisch worden en natuurlijk aanvoelen. Dat je er niet meer over na hoeft te denken.

Daarom helpt het enorm als je een uitstekende leraar, coach of mentor hebt die richting geeft, aanmoedigt en bijstuurt. Verandering 'verkoop' je niet alleen. Als je wilt dat het werkt, moet je ook helpen met 'trainen'.

Stap 3 - Nieuw denkkader (Reframe)

De nieuwe relatie zorgt ervoor dat je anders gaat denken over je eigen situatie en leven.

Uiteindelijk kijk je daardoor heel anders naar de wereld. Dat nieuwe denkkader is dusdanig anders, dat het van tevoren totaal geen betekenis voor je gehad zou hebben. Daarvoor moest je simpelweg eerst veranderen.

Het gaat zo vaak mis omdat mensen anderen 'helpen' met veranderen, door meteen met stap 3 te beginnen.

Maar hoe moet je in hemelsnaam een compleet nieuw denkkader, vanuit je oude denkwijze, volledig begrijpen en doorvoelen? Laat staan accepteren?!

Voor die ander is het gesneden koek. Logisch, die heeft de stappen 1 en 2 al doorlopen.

Als je eenmaal ergens van overtuigd bent, kun je echter vergeten dat het bij jou ook een geleidelijk proces is geweest. Al voelt een verandering soms als een donderslag bij heldere hemel.

Terugkijkend zie je alles wat eraan vooraf is gegaan. Hoe dat je ontvankelijk heeft gemaakt voor 'het' moment.

De 3 sleutelfactoren gelden niet alleen voor persoonlijke verandering. Ze zijn net zo waardevol voor bedrijven.

Kijk maar hoe bedrijven uitgaan van hun eigen belevingswereld en van daaruit verkopen. Tetteren. Toeteren. Maar het komt niet aan. Geen wonder. Zonder verbinding en gezamenlijke herhaling, zullen verschillende denkkaders elkaar nooit treffen.

Verbinding en herhaling zijn de bruggenbouwers.

Vanuit stap 3 starten, bespaart op de korte termijn tijd en kosten. Daarom is het zo verleidelijk. Eerst investeren in een relatie, zonder dat je weet of er een 'transactie' uit zal voortvloeien, lijkt tegennatuurlijk.

Dat komt omdat we de afgelopen 20 jaar geld centraal zijn gaan stellen. In plaats van menselijk contact.

Maar de tijden zijn aan het veranderen. We zijn aan het terugkeren naar de menselijke maat. Je ziet het overal om je heen.

Van meer, meer, meer naar alles met mate. Van groei, groei, groei naar bloei, bloei, bloei. Dat wordt genieten!

woensdag 6 februari 2013

Bruggen bouwen met stilstaan en loslaten

Iemand missen die gewoon bij je is. In een knuffel zo dichtbij. Mentaal zo ver weg. Maar ik ben een brug aan het bouwen. Met heel mijn hart.

Kan iets waar je zo blij van wordt, tegelijkertijd zoveel pijn doen? Ja, dat kan. 

Omdat je uit wat je dacht te zijn, bent gestapt. En je niet meer terug wilt nu je weet hoe de wereld daarbuiten eruit ziet.

Maar je omgeving ziet niet wat jij ziet. 

Dat kan ook niet. Want als zij niet in staat zijn mee te gaan, zien ze je slechts vertrekken. In plaats van aankomen.

Ik ben aangekomen. Om van daaruit verder te reizen. 

Dat het nu goed voelt, is geen garantie voor morgen. Dat weet ik.

Maar wat zijn garanties? 

Zoet-houd-wortels die het oude vertrouwde je voorhoudt. Om te doen alsof daar wel zekerheid bestaat.

Het is de zekerheid dat niets doen je niets brengt.

Maar wat voor jou 'niets' is, kan voor een ander het verlies van 'alles' zijn. Wat voor jou veel betekent, is voor een ander betekenisloos.

Het zijn echter geen vijanden, 'alles' en 'niets'.

Het zijn danspartners die niet zien hoe intens ze elkaar vasthouden. Hoe de één niet zonder de ander kan. Hoe de één de ander in balans houdt.

Als je het niet ziet, snap je het niet.

Toch kun je het voelen. Als je even stilstaat. Als je wat langer loslaat. Dan zul je zien dat je samen verder gaat.

Laten we samen stilstaan, loslaten en alleen maar kijken. Sssst.

zondag 3 februari 2013

Geniet jij ook zo van die digitale receptionistes?

Marketing-Communicatie-Tekstschrijver-Blogger
Ik ben niet zo'n beller. Heb jij dat nou ook? Dat je mensen niet lastig wilt vallen. Maar soms ontkom je er niet aan. Dus daar zat ik dan, telefoon in de hand, aarzelend het nummer van de leverancier toetsend. En toen gebeurde het....

"Om u zo goed mogelijk van dienst te zijn, bieden wij u een keuzemenu aan. Optie 1 ...."

"Om mij zo goed mogelijk van dienst te zijn?!" dacht ik, terwijl inmiddels optie 4 meedogenloos rustig m'n oor binnenkwam en de nervositeit spoorslags was omgeslagen in boosheid. "M'n reet!"

Pardon, maar dat dacht ik echt, heel even maar hoor. Alhoewel, ik dacht het weer toen na mijn keuze voor '5' melodieus werd verkondigd:

"Wist u dat u de meest gestelde vragen ook op onze website kunt vinden?"

Toen vervolgens "daar al onze medewerkers op dit moment telefonisch in gesprek zijn, verwijzen wij u graag door naar onze site," klonk, resteerde nog maar één handeling. Precies wat ze willen waarschijnlijk. Ik vebrak uiterst geïrriteerd de verbinding.

Digitale receptionistes zijn maar om één reden uitgevonden: om kosten te besparen. Niet vóór de klant, maar óp de klant. Zodat je zelf lekker minder last hebt van die vragende klanten. Die zeikerds die niet goed op de site hebben gekeken.

Want weet je wel hoeveel tijd dat al die bedrijven kost, vragende klanten?!

En tijd, ja, tijd - dat kost geld he. Veel geld. Heel veel geld. Maar weet je wat nog vele malen meer geld kost?

  • Medewerkers die chagrijnig worden van al die geïrriteerde klanten die het keuzemenu met oplopende ergernis doorlopen hebben. Waardoor zij nog enthousiaster hun vragen beantwoorden.
  • Potentiële klanten die.... ja.... zeg het maar weer.... "M'n reet!" denken en ogenblikkelijk een concurrent bellen.
  • Vaste klanten die na de zoveelste keer dat menu spuugzat zijn en overstappen naar echte mensen.
  • Alle ergernis hierover die op Social Media vrijelijk geuit wordt. Maar dat deert jouw digitale receptioniste toch niet he. Weet zij veel.

Zie jij hier ook een patroon ontstaan? Iets wat verdacht veel op een vicieuze cirkel lijkt?

Terwijl je op de korte termijn kosten denkt te besparen, loop je de nodige omzet mis. En nog erger: de kans om écht contact te maken met en te leren van de mensen waar je het allemaal voor doet: je klanten.

Je weet wel, die mensen die ervoor zorgen dat je een boterham kunt eten en boodschappen kunt doen. En dat je ergens kunt wonen, in een auto rijden, op vakantie gaan. Dat soort dingen.

Marketing-Communicatie-Tekstschrijver-BloggerWat zeg je? Dat betaal je allemaal met je eigen geld?

Waar verdien je dat 'eigen geld' dan mee? Met je werk. Ja? Dus? Geen werk zonder klanten. Oh ja! Hou vast, die gedachte! Nu, straks en voor altijd.

Ik weet waar jouw bedrijf binnenkort naar op zoek is: een vrolijke en geduldige receptionist(e)!