Durf jij jezelf te vertrouwen?

Ik ervaar dat vertrouwen een goede remedie tegen angst is. Hoe meer vertrouwen je hebt, hoe minder angst je voelt. Natuurlijk, vertrouwen kan beschadigd worden. Maar niet alleen door anderen. Wat dacht je van jezelf?

Moraal is maar al te vaak situationeel. 

We onderschatten consequent de invloed van de omgeving en hoe hoog de druk kan oplopen. In hoeverre je in staat bent om met die druk om te gaan, is ook weer afhankelijk van allerlei factoren.

Wat een paar nachten slecht slapen met mensen kan doen. Of een paar glazen wijn.

Vertrouwen is wat mij betreft een overkoepelend, globaal iets. Want als je alle details teveel gewicht geeft, is niemand, inclusief jijzelf, te vertrouwen.

Hoe vaak ben je eigen goede voornemens niet nagekomen? 

Dingen zeggen, beloven, is zoveel eenvoudiger dan ze doen. Vertrouwen spreek je echter niet alleen uit, het herbergt ook een discipline element. Een gevoel van verplichting. Laten blijken dat je te vertrouwen bent.

Vertrouwen is de verbinding met de ander centraal stellen. 

Je realiseren dat je die compromitteert als je beloftes niet nakomt. Een betekenisvol leven, is een leven van verbinding. Verbinding is niet vrijblijvend. Maar juist daarin schuilt haar kracht.

Als de ander werkelijk betekenis heeft, wil je niets liever dan verbinding voelen. 

Verbinding die je tegelijk verplicht en vrij maakt. Want in, met en door de ander (her)ontdek je de wereld. Aan zoiets moois wil je toch graag schatplichtig zijn? Tenzij je het wilt verliezen.

Natuurlijk is niets blijvend. 

Je kunt alles zomaar verliezen. Het kan plots veranderen. Maar jezelf verbinden, is iets anders dan jezelf verliezen.

Door verbinding word je samen sterker. 

Jezelf ergens in verliezen, verzwakt. Dat ondermijnt verbinding en maakt macht een issue.

Als er macht kwesties spelen, gaat het om de ander beheersen, overheersen. 

Dat heeft niets met verbinding te maken. Als je diepgaande verbinding ervaart, voel je bijna letterlijk hoe je groeit. Inclusief groeipijnen.

Maar hoe weet je of dat wat je voelt groeipijn is of jezelf geweld aandoen?

Simpel: door het een tijdlang de kans te geven. Maar dan ook écht en niet halfslachtig. En door compassie te hebben voor jezelf als je iets nog niet durft of uit angst maar half of slecht doet.

Gun jezelf nou eens alle ruimte, alle tijd en.... alle vertrouwen.

Minder controle. Meer geluk.

Wonderlijk hoe vaak we denken iets onder controle te hebben, terwijl dat niet zo is. Controle is een illusie. Hoe vaak gaan dingen zoals je ze voorgesteld had? Eigenlijk nooit. Toch blijven we noest plannen maken....

Van jongs af aan leren we dat we doelen moeten hebben.

En naar die doelen moet je toewerken. Door doelgerichte acties te ondernemen. Alsof de toekomst net zo duidelijk is als het verleden.

Veel doelen halen we dan ook niet.

Niet verrassend, toch? Kijk maar hoe de wereld continu verandert:

• Had jij de bankencrisis voorzien? 
• Wist je dat je partner rond deze tijd ontslagen zou worden? 
• Was ingecalculeerd dat je vastgoed veel minder waard zou worden? 
• Had je verwacht dat je doet wat je nu doet?

Ik gok van niet. De toekomst heeft een hardnekkige eigenschap: onbekendheid. Hoe wil je daar controle op uitoefenen? We blijven het desalniettemin proberen, dat wel....

In onze volle, chaotische wereld met ingewikkelde problemen, proberen we menselijke complexiteit begrijpelijk te reduceren tot checklists, systemen, theorieën, smartphone app's....
Als we alles nou systematisch plannen, dan....

Het. Is. Een. Illusie!

Eigenlijk weten we dat ook wel. De vraag is: kunnen we zonder die illusie? Is het enige alternatief verpletterende chaos? Het is maar net hoe je het bekijkt. Of beter gezegd: hoe je het niet bekijkt.

Je kent dat grapje toch wel van die 2 vissen die een 3e tegenkomen? Die 3e vis zegt in het voorbijgaan: 'En, hoe is het water vandaag?' Waarop de andere 2 elkaar verdwaasd aankijken: 'Water? Wat is dat?'

Nou zijn mensen geen vissen en mensen hebben dit existentiële grapje bedacht. Maar stel dat je het woelige water niet meer probeert te beheersen.... eens even (niet) kijken....

• Geen doelen stellen, maar doen waar je warm voor loopt, waar je energie van krijgt.
• Minder plannen. Meer doen.
• Niet achterom kijken, niet vooruit staren, maar zien wat er nu is.
• Aardig in plaats van controlerend zijn.
• Handelen vanuit wat je belangrijk vindt meer betekenis geven dan een specifiek resultaat.
• Niet een planning als leidraad nemen, maar je normen en waarden.
• De wereld accepteren zoals zij is. In plaats van er kwaad op zijn, je eraan irriteren, frustratie erover voelen, omdat zij niet is zoals jij zou willen.
• Als je niets verwacht en het laat komen zoals het komt, word je nooit meer teleurgesteld.

Vind je dit soft gezwam?

Het past inderdaad niet zo goed in onze gejaagde, op resultaat en efficiency gerichte cultuur die hartgrondig wemelt van de doelstellingen. Maar de vrijheid die je voelt áls het je lukt om de illusie van controle (af en toe) los te laten....

Het zet de poorten naar geluk wagenwijd open.

Dat gezeur van Content Marketing experts....

Al die Content Marketing experts die roepen dat je een uitgever moet worden. Alsof je niet al genoeg te doen hebt als ondernemer.... Je merkt het wel, dat de huidige, transparante internet tijd om een andere aanpak vraagt, maar wat betekent dat dan, 'uitgever zijn'? Wat is daarvoor nodig? Kort samengevat: heb een verhaal, zorg voor een strategie, organiseer het, wees alert en investeer.

Het verhaal.

Voor uitgevers begint het met een verhaal. Altijd. Dus wat is jouw bedrijfsverhaal?

Je hebt geen verhaal? Ieder bedrijf heeft een verhaal. Wat dacht je van alle uitdagingen die je hebt overwonnen om te komen waar je nu bent? Waar sta je voor? Wat is er bijzonder aan zakendoen met jou?

De strategie.

Heb je een Content Marketing strategie of voel je je gedwongen er iets mee te doen omdat je er zoveel over hoort? Weet waarom je iets doet. Wat wil je bereiken?

Uitgevers hebben een helder uitgangspunt: hun content moet aantrekkelijk genoeg zijn voor een specifieke doelgroep waar bepaalde adverteerders graag mee in contact komen. Daar moeten ze te allen tijde rekening mee houden.

Dus heb je een lange termijn Content Marketing strategie nodig. Zodat je weet waarin je moet investeren en passende beslissingen neemt.

Het organiseren.

Uitgevers maken een planning, gebaseerd op enkele thema's (focus!). Een dergelijk plan hebben en uitvoeren, zorgt voor overzicht en regelmaat.

Zo'n plan wordt echter niet blind uitgevoerd. Je monitort wat het beste 'loopt' en stuurt bij waar nodig. Je moet tenslotte continu:

Alert zijn.

Uitgevers zijn gevoelig voor de reacties van hun lezers. Ze weten wat hun concurrenten uitspoken, opdat ze hen een stapje voorblijven. Ze weten welke marktontwikkelingen en nieuwe trends er spelen.

Uitgevers lezen dus ook andere bladen, kranten en blogs. Je blijft op de hoogte en het inspireert. Daarnaast: alleen in je eigen content geïnteresseerd zijn, houdt je niet bepaald scherp....

Zorg dus dat je weet wat er speelt. Wat zijn de voor jouw publiek relevante onderwerpen, vragen en problemen? Dat is waar jij mee bezig moet zijn.

De investering.

Uitgevers weten dat het tijd en geld kost om bijzondere en relevante content te creëren. Natuurlijk, publiceren was nog nooit zo makkelijk en goedkoop. Maar dat is wat anders dan 'gratis'.

Het effectief uitrollen van een Content Marketing strategie vraagt om een investering. Het is net als met het aanleggen van een tuin met fruitbomen - dat is nog maar het begin. Goed, geduldig en doelgericht onderhoud, zorgt voor een mooi en smakelijk resultaat.

Eerst zaaien, daarna oogsten.

Stop met proberen te veranderen!

Je druk maken over dingen waar je geen invloed op hebt. Onverwachte gebeurtenissen (het wemelt ervan he!), het verleden, wat andere mensen denken.... Het nadelige bijeffect daarvan is dat je het zicht verliest op waar je wél invloed op hebt. Zoals waar jij in gelooft, de houding die daaruit voortvloeit, je eigen gedrag....

Onderschat de kracht van jouw overtuigingen niet.

De wereld doet zich voor zoals jij in haar gelooft. Want het zijn niet slechts gedachten, die overtuigingen. Je kijkt ermee. Je handelt ernaar.

Je hebt dan ook het meest aan overtuigingen die je sterker maken. Joh?! Duh! Een no-brainer op papier of op je scherm. Een harde dobber in de praktijk.

Zullen we die dobber 'ns wat zachter maken?

• Als je iets goed doet, doe je het.... goed. Punt. Van dat kunstje steeds herhalen, leer je nagenoeg niets. Mislukkingen daarentegen - ja, je voelt 'm al aankomen.... ;-) Als je houdt van leren, dan ben je dol op fouten maken.

• Je gaat het 'proberen'? Bullshit! Als je het serieus meent, dan 'wil' je het, dan 'móet' je het.

• Je bent bang dat het mislukt, dat je het niet kunt? Nou, als je niks doet, mislukt het sowieso he. Dus.

• Met wat je zegt, versterk je wat je denkt. Maak die zelf denigrerende opmerking dus níet. Hou je mond! Je zult merken dat door die gedachtes niet meer uit te spreken, ze minder invloed krijgen.

• Je kunt anderen niet gelukkig maken, alleen jezelf. Dus wees lief voor dat 'zelf'. Dan kost aardig zijn voor anderen ineens een stuk minder energie en schiet je ook minder vaak uit je slof.

• Heftige emoties passen bij heftige gebeurtenissen. De meeste situaties, zeker zakelijke, zijn simpelweg niet zo heftig. Wij maken ze heftig, door er zo extreem op te reageren. 

• Hoe je iedere situatie beter aankunt? Door het niet persoonlijk te nemen. Zeg het iedere dag tegen jezelf, wees je er dagelijks bewust van, totdat het een gewoonte is. Want het werkt. En niet zo'n klein beetje ook.

Het blijft 'work in progress'. 

Want die overtuigingen zijn niet zomaar 'even' ontstaan. Verleden, ervaringen, omgeving, lichamelijke gesteldheid, persoonlijkheidskenmerken (genen), noem maar op - ze doen allemaal een duit in het zakje.

Naast dat lijdzaam accepteren, is een andere optie: er andere overtuigingen voor in de plaats zetten. Dat moet je echter niet 'proberen' te doen. Want dan haak je bij de eerste struikeling meteen af.

Maar als je WILT.... Als je MOET....

Dan, ja dan.... Dan weet je niet wat je meemaakt en wat je ziet als je in de toekomst terugkijkt naar nu. Maar alleen dán....

Liefde vervangt de doodsangst van een workaholic

Een workaholic. Dat was ik tot voor kort. Waarom? Omdat ik geregeerd werd door angst. Bang om de controle te verliezen. Bezorgd dat er iets 'niet okay' zou zijn. Want ik moest er natuurlijk voor zorgen dat 'alles okay' was. Dat was mijn bestaansrecht. Dus ik maar organiseren, alles regelen en dat checken, dubbel checken, triple checken. Niet alleen voor mezelf. Uiteraard....

Workaholic zijn, is in onze samenleving heel gewoon. 

Je baas, collega's of medewerkers vinden het prima. Wel relaxt eigenlijk, weten dat er gegarandeerd veel meer dan nodig is, geregeld wordt. Ideaal!

En jij denkt ook dat het ideaal is.

Want je hebt een gevoel van controle, beheersing. Jij bepaalt welke kant het op gaat.

De pest is alleen dat je er steeds beter in wordt.

En dat trekt een bepaald soort mensen aan. Herstel: een bepaald soort gedrag.

Als vanzelfsprekend wordt er steeds meer van je verwacht. 

Jij bent tenslotte degene die alles naar zich toe trekt. Dus blijkbaar vind je het leuk. Op de lange termijn is dit natuurlijk niet houdbaar.

Wat leek te renderen, zal uiteindelijk exploderen.

Onder mensen die grootse dingen doen en invloed hebben, zul je geen workaholics aantreffen. Betekent dat, dat ze minder werken? Niet noodzakelijkerwijs. Het essentiële verschil zit hierin:

Werk je angstig defensief of liefdevol productief?

Niet dat het met deze realisatie plotsklaps allemaal makkelijk en simpel wordt. Je snapt echter wel ineens waarom al die jaren workaholic zijn niet iets van betekenis heeft opgeleverd.

Angst breekt af. Liefde bouwt op.

Gelukkig is het nooit te laat om aan de liefde te beginnen....