Rot op met je aanbieding!

"Heeft u nog interesse in onze chocolade aanbieding van deze week?" De winkeldame die dit overduidelijk eigenlijk liever niet wil vragen, wijst naar de display naast de kassa. Ze heeft zojuist allemaal gezonde spulletjes langs de scanner gehaald. Ik voel enige irritatie omhoog kruipen, maar weet dat niet zij het is die deze vraag stelt.

"Word je het nou niet zat joh, dat je dat verplicht aan iedereen moet vragen?"

-- Meer blogs lezen? Sinds februari 2014 blog ik op www.sonjavanvuren.nl. --

Ik heb gezien dat er even geen andere klanten in de buurt zijn en ben benieuwd naar haar antwoord. 

"We moeten dit vragen van het hoofdkantoor. Die instructies hebben we bij de laatste training gekregen. Dus ja...."

Nog los van het feit dat de manier waarop ze het vraagt, je niet een 'dat móet ik hebben'-gevoel geeft, het heeft ook niks met de klant te maken. Wel alles met het product. Want dat wil de winkel(keten) deze week extra slijten.

Terwijl je het zo makkelijk zou kunnen omkeren.

Kijk per klant wat er afgerekend wordt en haak daarop aan door hem of haar te attenderen op een ander product dat daar goed bij zou passen. Zou zomaar eens blij verraste klanten en meer omzet kunnen opleveren.

Maar ja, dan moet je wel geïnteresseerd zijn in je klant....

En daar selecteert en stuurt het hoofdkantoor niet op. Goedkoop is meestal het criterium. Investeren in de medewerkers kost alleen maar extra geld. Dus gooi er eenvoudige, uniforme instructies in en voilà - daar staat weer iemand met een actie te leuren of te vragen of je alles hebt kunnen vinden.

Pushen, pushen, pushen, want de marges en volumes staan onder druk.

Dat pushen, moet derhalve zo voordelig mogelijk gedaan worden. Logisch, toch? Alles behalve, uiteraard. Op deze manier krijg ik steeds minder zin om jouw winkel binnen te stappen, laat staan er iets te kopen.

Stel je voor dat medewerkers gastheren en gastvrouwen zijn.

Het vertroetelen van klanten en hun belang staan voorop. Wat zou dat betekenen voor de inrichting, het assortiment, de wijze waarop alles gepresenteerd wordt, de manier van omgang? Ik zie het al helemaal voor me:

• Een etalage die regelmatig een andere sfeer uitstraalt (bedenk voor iedere maand een toepasselijk thema).
• Geen standaardstellages van gelijke hoogte, maar verrassende ontdekkingspaden.
• Sfeerverlichting i.p.v. fel TL licht (want de meeste mensen stelen niet, hoor).
• Je wordt op zo'n manier welkom geheten dat je het nog echt gelooft ook, dat je welkom bent.
• Er wordt meegedacht. Niet alleen over producten, maar ook wat betreft levensstijl en wat bij jou (en je gezin) past - het is maar net wat voor soort winkel het is en wat de klant nodig heeft.
• Je krijgt attente mailtjes en af en toe een SMS'je over precies die dingen (hoe wéten ze het!) die jij wilt.
• Dan hoeft het dus niet meer alleen over prijs te gaan.

Nou ja, zo kunnen we nog wel even doorgaan.

Maar dat is wel veel werk, hoor ik je denken. Voortploeteren op de huidige manier niet? En je kunt het simpel maken: begin met iets kleins. Probeer één verandering uit. Geef die met overtuiging je volle aandacht. Want een beetje half-half gaat niet werken he en dat weet je. Kijk vervolgens wat er gebeurt.

Zou zomaar kunnen dat je de smaak te pakken krijgt. Samen met je klanten.

En zo'n smaak kan nogal besmettelijk zijn. Krijgen we straks weer leuke winkelstraten zeg.... Meer stralende gezichten, ook in winkels.... Stel je voor....

Daarvoor kruip je toch graag van achter je computer vandaan?

Lekker kroelen met kansen

Weten hoe je iets moet doen, is iets anders dan het ook daadwerkelijk zo doen. Kennis vergaren, is iets anders dan haar toepassen. Hoe meer je weet, hoe meer mogelijkheden en hoe meer verlammende keuzestress. Een paar maanden later constateer je dat er niets veranderd is. Tja....

We leven in een 'need fot speed'-tijdperk.

Ontwikkelingen gaan razendsnel. Mogelijkheden zijn duizelingwekkend talrijk. Maar hoe meer keuzes, hoe minder je kiest. Dat blijkt keer op keer uit onderzoek.

Je wilt de allerbeste keuze maken.

Maar als je ergens voor kiest, blijft de rest onbenut. En we worden nou eenmaal meer geactiveerd door verlies dan door winst. Dus in de praktijk hebben we toch liever 10 vogels in de lucht, dan 1 in de hand.

Als je nergens voor kiest, niks doet, kan het ook niet mislukken.

Scherpe logica. Maar zo wordt het leven wel een beetje.... ehh.... saai, ofzo? Ooit heb je leren lopen en toen liet je je ook niet afschrikken door al je val- en struikelpartijen.

Je bent niet aan het mislukken. Je bent aan het uitproberen.

Klinkt net even anders. Vind je niet? En eigenlijk is het raar, dat kinderen uitproberen en volwassenen falen. Alsof je alles weet als je groot bent. Verre van.

Heb echter wel vertrouwen. 

Niet op een goede afloop. Maar dat je vrede zult hebben met de uitkomst. Wat die ook moge zijn.

Je zult nooit ergens volledig op voorbereid zijn.

Dat kan ook niet anders. Je groeit tenslotte al doende ergens in. In het begin moet je jezelf een beetje forceren. Dat voelt oncomfortabel, dus denk je "dit is niks voor mij".

Omarm een nieuwe kans lang genoeg om te ervaren of de knuffel goed voelt. Dat is vele malen fijner dan nooit knuffelen.

"Werkt Google voor jou of werk jij voor Google?"

In 2011 heb ik als recensent voor managementboek.nl het boek "De macht van Google" van Peter Olsthoorn gelezen. Het is nog steeds actueel en heeft een intrigerende ondertitel: "Werkt Google voor jou of werk jij voor Google?" Het is inderdaad maar net hoe je het bekijkt. Het algoritme van zoekmachine Google is ijzersterk geworden door het massale gebruik. Hoe meer mensen ermee zoeken, hoe slimmer Google wordt. Maar Google is veel meer dan een handige tool om je weg te vinden op het immense internet.

Aan "De macht van Google" twijfelt inmiddels niemand meer. 

Maar wat houdt die macht precies in? Peter Olsthoorn schetst een uitgebreid en nauwkeurig beeld van een bedrijf dat door velen immens bewonderd wordt, maar ook steeds meer kritiek te verduren krijgt. Is hun lijfspreuk "Do no evil" aan het afbrokkelen? (Te) veel macht hebben, kan corrumperend werken.

Het boek begint met de ontstaansgeschiedenis van Google. 

Vanaf het begin heerst er een bijzondere energie. De oprichters zijn gepassioneerd en doelgericht. Allerlei obstakels weten ze te omzeilen met de sympathie die hun project binnen Stanford University opwekt. Daarnaast werd het toen al een handige zoekmachine gevonden en wilde men niet meer zonder.

Olsthorn behandelt vervolgens uitgebreid AdWords en hoe allerlei innovaties het geniale veilingsysteem van reclameposities tot DE geldmachine van Google heeft gemaakt. Maar de keerzijde wordt ook belicht: klikfraude.

Google staat bekend als een bedrijf dat, met het oog op innovatie, alle ruimte biedt om te "knutselen" in de baas z'n tijd. 

Dat heeft veel opgeleverd, zoals Google Maps en Gmail. Maar innovatie wordt ook ingekocht, denk aan Blogger en YouTube. (Recent: afgelopen juni is navigatiebedrijf Waze overgenomen.)

Toch lukt het Google vooralsnog niet om van één van deze dingen net zo'n kassucces te maken als AdWords en AdSense. Zoeken en reclame is voor Google nog steeds de strategische essentie: 70% van alle tijd en inspanningen is daarop gericht.

Wat ook veel potentie heeft, is Google Apps – Docs & Spreadsheets.

Bedrijven als Ahold en KLM werken ermee. Ze maken o.a. gebruik van Gmail, vertaling, (video)chat en de agenda. Dus exit Microsoft en lang leve de "cloud" - overal en altijd toegang zonder software te hoeven installeren. 

Daarnaast is het gratis OpenSource mobiele besturingssysteem Android met een stille opmars bezig. De iPhone is reeds ingehaald, al krijgt die meer media aandacht.

Ook op het gebied van sociale netwerken wil Google een grote speler worden. De concurrent van Twitter, Buzz, zat goed in elkaar, maar Google wist niet hoe ze het gebruik kon laten groeien. Hetzelfde geldt voor Social Search: het leeft niet.

Toch is Google gestaag op weg naar almacht. 

Het is de grootste marktonderzoeker ooit, met gigantisch veel data tot haar beschikking waar allerlei profielen uit te destilleren zijn. Google weet echt heel veel van jou. Olsthoorn somt het allemaal systematisch op en dat is best even slikken. 

Want wat gebeurt er als Google wat minder sympathiek wordt? Als de toenemende macht met de daarbij behorende onlesbare gelddorst, het bedrijf van gedachten doet veranderen?

Velen menen signalen van een omslag waar te nemen: Google gaat stap voor stap richting het commercialiseren van persoonlijke data. Dat heeft al diverse privacy schendingen opgeleverd. 

Olsthoorn is wederom uitgebreid: hij geeft vele voorbeelden van alarmerende missers van Google. 

Toch gaan ze onverstoorbaar door. Is Google nog af te remmen? Daar wordt het op één na laatste hoofdstuk aan besteed. In dat deel zijn ook tips te vinden over hoe je zelf kunt ingrijpen. "De macht van Google" wordt afgesloten met de grote, kritiekloze fan: Nederland.

Je denkt aardig wat te weten over Google, maar het bedrijf heeft ongelooflijk veel aspecten en maakt allerlei veranderingen door, waarvan de gevolgen moeilijk in te schatten zijn. Ik blijf achter met gemengde gevoelens. Je schiet heen en weer tussen sympathie en bezorgdheid en misschien wel angst.

Peter Olsthoorn heeft een indrukwekkend boek geschreven. 

Over een bedrijf wat in korte tijd een enorm verschil heeft gemaakt in de wereld en inmiddels een bijna onmisbaar onderdeel van ons leven is geworden. Je kunt eigenlijk niet anders dan "De macht van Google – Werkt Google voor jou of werk jij voor Google" lezen. Omdat het over zoiets belangrijks gaat.

Denk aan stromend water en.... wég stress!

Vorig weekend zat ik te kijken naar een YouTube filmpje over Tai Chi. Alhoewel, 'filmpje', het is meteen een volledige cursus van bijna 4 uur. Ik moet toegeven dat ik niet verder ben gekomen dan het eerste halfuur. Maar de afgelopen week heb ik ervaren dat dat ene stukje al veel gebracht heeft. En dan specifiek één zinsnede die tussen de trage bewegingen door gebezigd werd:

"Beweeg je net zo soepel als stromend water."

Stromend water is inderdaad altijd in soepele beweging, dacht ik. Obstakels? We gaan er gewoon vloeibaar omheen. Zo komen we ook aan de andere kant.

Rustig en vanzelfsprekend. Wendbaar en met souplesse.

Op die manier over mentale en fysieke beweging denken, blijkt onweerstaanbaar rustgevend. Je gaat er niet alleen letterlijk soepeler van bewegen. Je houdt je hoofd ook beter bij de activiteit van dat moment.

En als je een nogal tobberig type bent, is dat best handig....

Dus je begrijpt dat ik van de week uiterst effectief veel aan soepel stromend water heb gedacht. In plaats van dat gedachten als in een draaikolk met je aan de haal gaan, stromen ze door je heen.

Zo snel als dat ze komen, drijven ze ook weer bij je vandaan.

Van de meeste gedachten wil je ook liever niet dat ze blijven plakken. Want dat vele plakwerk, levert nogal irritant vaak onnodig monsterlijke proporties op. Je blijft er maar bij plakken he.

Vooral vanuit één specifieke hoek. En dan bedoel ik niet de positieve.

Stromend water is natuurlijk geen onbekende in de meditatie wereld. Het is een veelvoorkomende beeldspraak. Maar 'm zo praktisch dagelijks gebruiken, was nog niet eerder bij me opgekomen.

Dat is best een blogje waard, toch? Wie weet, heb jij er ook wat aan.