dinsdag 27 augustus 2013

Over Attila de Accountant en opvanghuizen

Ben jij een goede automobilist? Het antwoord is zelden 'nee'. Anderen zijn de onhandige, niet oplettende sukkels. Niet alleen wat betreft autorijden denken we er zo over. Zowel privé als zakelijk houden we er nogal wat overtuigingen op na. Manieren van denken waar we zo aan gewend zijn, dat we ze niet meer in twijfel trekken. Ze worden onbewust aangenomen voor 'de waarheid'. Dus ja, dan handel je er met overtuiging naar. In het boek 'Switch - veranderen als verandering moeilijk is', kwam ik een treffend voorbeeld tegen:

Hij werd Attila de Accountant genoemd.


Zijn afdeling werd bijzonder krachtig aangestuurd, zullen we maar zeggen. Welk detail er vergeten was, deed er niet toe, al schreeuwend liet hij weten dat het onacceptabel was. De medewerkers stuurden iedere declaratie waar ook maar het minste geringste aan ontbrak linea recta retour.

Attila was niet geliefd binnen het bedrijf, maar zijn afdeling liep gesmeerd.


Switch veranderen als verandering moeilijk isTenminste, als je het bekijkt vanuit het wereldbeeld dat eraan ten grondslag lag: een goede administrateur, boekhouder of accountant heeft alleen maar oog voor cijfers en details en hun ultieme perfectie. 

Helaas kosten al die sukkels die dat niet snappen nogal veel energie. 



Maar je weet waar je het voor doet. Dus met liefde gaat de knoet erover. Wat ben je toch een goeie boekhouder. Ach ja, iemand moet het zijn en doen he....

Maar toen veranderde er iets in de organisatie.


De betreffende afdeling kreeg niet meer te maken met interne klanten, maar met externe partijen. De opvanghuizen voor 'sociaal zwakkere kinderen', waar dit bedrijf voor werkte, moesten hun declaraties namelijk voortaan rechtstreeks indienen.

Al snel regende het klachten.


Declaraties werden teruggestuurd en niet uitbetaald. Het mag duidelijk zijn waarom. The devil is in the detail. En wel zo duivels dat sommige opvanghuizen op een gegeven ogenblik de salarissen niet meer konden uitbetalen.

De directie was wanhopig.


Maar Attila hield voet bij stuk. Het lag niet aan hem. Als zíj nou maar alles netjes invulden, was er niets aan de hand. Toen gingen ze maar een stukje rijden met Attila. Een laatste noodgreep.

Switch veranderen als verandering moeilijk is

Ze bezochten een aantal opvanghuizen. 


Veelal mistroostige woningen in 'achterstandsbuurten'. Met overwerkt personeel en behulpzame vrijwilligers. 

Rondrennende kinderen van allerlei leeftijden, vechtpartijen, lachsalvo's, serieuze gesprekken en een continu rinkelende telefoon.


Niet bepaald een plek waar je heerlijk op je gemak uitgebreid en zorgvuldig de administratie gaat zitten doen.


Attila wist niet wat hij zag. Ineens realiseerde hij zich iets. Een goeie accountant is niet alleen met cijfers en details bezig, maar ook met het helpen van mensen. Met het verlenen van service.

Hij kwam die dag gelouterd terug op kantoor.


Attila was nog steeds Attila. Maar nu schreeuwde hij erover dat die declaraties als de wiedeweerga supersnel afgehandeld moesten worden, want die mensen zitten met smart te wachten op dat geld! Anders kunnen ze hun goede werk niet doen en al die kinderen helpen!

Je kunt lullen als Brugman en met allerlei redelijke argumenten aankomen waarom iemand zich anders moet gedragen.


Maar als iemand het niet voelt, vergeet het dan maar. Attila de Accountant voelde die dag iets. (Ja, ook boekhouders hebben gevoel. ;-) Over onbewuste overtuigingen gesproken....) Hij werd overweldigd door een voor hem onbekende wereld en realiseerde zich dat hij die door zijn gedrag wezenlijk moeilijker maakte.

Je kunt zeggen dat het altijd om mensen gaat, maar dat zien en voelen heeft veel meer effect. 


Zullen we wat minder praten vanachter ons bureau en meer zien en voelen in de buitenwereld? Daar gebeurt het namelijk. Daar leven de mensen waar we het uiteindelijk allemaal voor doen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten